Öyle hareket edemezsin.

Mesela, o sert tabanlı pabuçlarla merdivenlerden

inip çıkarken ayağını zemine “basmak” yerine “vurmak” olmaz.

Bunu artık öğren.

Paldır küldür inip çıkmamayı öğren artık

Çocuklarına da öğret.

 Çünkü en ilkel ve vahşi hayvanlar bile,

 yavrularına “doğru” yaşam tarzını öğretirler doğada

Başkalarıyla yaşamı paylaştığın bir ortamdır apartman..

İstediğin saatte istediğin gibi yaşayamazsın.

Uyku saatlerine insanların dinlenme saatlerine riayet etmesini öğren artık.

 Zorunlu haller (inşaat-tadilat vs.) dışında

gürültü yapamazsın. Hasta olan vardır,

 çocuğunu uyutan vardır.

 Yaşlı insanlar olabilir iki adım ötende

Bunları düşüneceksin.

..................................

Kendi dairende bile içerideki odada birisi uyuyorsa  sessiz olacaksın.

 Apartmanın ortak alanı da,

 bir nevi öteki dairelerin “içerideki oda”  sayıldığı bir ortamdır.

 Duvarlar ve kapılar ses geçirmez değil. Biliyorsun

Günün herhangi bir saatinde

ortak alanlarda yüksek sesle konuşmak,

 bağırmak, saatlerce sohbet etmek,

 kahkaha atmak, evdekiler duymasın

diye oralarda telefon sohbeti yapmak

,sigara içmek, hayvan otlatmak (mama vermek)

 yavrularınla oyun oynamak gibi şeyler medeni yaşam kurallarına aykırıdır.

.........................................

Bak, ben kendi dairemde (evet, kendi dairemde)

 bile gece yarısı ihtiyaç gidermeye

 kalktığımda terlik giymiyorum ki aşağıdakilere ses yapmasın.

Yurtdışında, 20 yıl iki katlı müstakil

 villada yaşadım. Kendi evimde bile gece

 vakti ayaklarımın ucuna basarak yürürdüm ben.

 Çünkü öyle eğitti bizi rahmetli anam babam.

 “Aşağıdakiler – yukarıdakiler – yandakiler” diye kavramlarla büyüdük biz.

 Bunları sen de öğren artık, .....

Gece geç vakitte dışarıdan geldiğinde,

 arabanın kapılarını daank duuunk diye çarpmayacaksın.

 Kurulunca ya da çözülünce caaark caaark cuuurk

diye bağıran o lanet olasıca alarmın ile oyuncak gibi oynamayacaksın.

Bak, ben sabahın 03’ünde 04’ünde

bile bavulla bir yere gideceksem,

tekerlekleri ses yapıp da milleti uyandırmasın

diye sırtımda taşıyacak kadar düşünüyorum seni ve herkesi.

Sen de öyle yapacaksın.

Arabanı park ederken

 (eğer tek harekette beceremiyorsan)

 gerekirse 3-4 hamle fazla yapıp,

 2 çizginin tam ortasına koyacaksın, ki öteki insanlar kapılarını rahatça açabilsinler

Girip çıkarken senin yedi ceddinin  “kulaklarını” çınlatmasınlar.

Bunları ve pek çok şeyi öğrenmenin zamanı geldi ve geçti artık

Seni neden mi yeriyorum.

“Yukarılayacak” halim yok ya?

Mağara insanımısın.???

Geliş biraz...Evril artık

Kentte yaşıyorsun.

Kentli ol azıcık.

Kibar bile yazdım...

Zafer Arapkirli"

Mustafa HOLOĞLU

Rüzgarın OĞLU