Fatma Girik

“Akşam duyar duymaz tüylerim diken diken oldu. Televizyonu açtım ne oldu, nasıl oldu, ölü var mı, iyiler mi, kim yaptı diye öğrenmeye çalışıyorum. Fakat bir bakıyoruz yayın yasağı geliyor. Sonra zaten diziler geldi. İnsanlar orada can pazarında, sokaklar kan gölü, televizyonda lay lay lom… Bir tek Tolga Çevik programını kaldırdı. Ne olmalıydı biliyor musunuz? Sen bana yayın yasağı mı verdin? Ben de televizyonu karartıyorum. Hadi bakalım… Televizyon sahipleri kesinlikle birleşmeliydi. Açlıktan ölmezlerdi ya… Sadece bir gün, bir gün… Herkesi ekran karartmaya, karanlık ekran karşısında düşünmeye davet ediyorum.”

Erhan Yazıcıoğlu

insaf… imdat… Yeter…

“Onlar bir hiç uğruna neyi savunduklarını bile bilemeden kandırılıyorlar. Ve biz bunları sadece seyrediyoruz. İktidar ve muhalefet ilk ve son kez birleşin. Görmüyor musunuz? Kişisel ihtiraslarınız size de ülkeye de hiçbir şey kazandırmıyor. İnsaf… İmdat… Yeter… Şimdi tam zamanıdır. Türk’ün gücünü gösterin. Siyasi kıvırmaların değil, ülkeyi sahiplenmenin zamanıdır.”

Perihan Savaş

Avazım çıktığı kadar bağırmak istiyorum

“Kimi annesinin elini öpecekti, kimi evladının maçını izledikten sonra gururla evinin yolunu tutacaktı. Kiminin sınavı iyi geçmiş, sevincini ailesiyle kutlayacaktı… Ama hiçbiri olamadı… Onlar bir kanlı pazarın şehidi oldular. Avazım çıktığı kadar bağırmak, nefretimi paylaşmak; ‘Buna artık son verin. Masum insanların üzerinden ellerinizi çekin. Bırakın barış gelsin’ demek istiyorum.”

Cem Kılıç

“Her gün acı çekip, her gün gözyaşı dökmesin artık güzel ülkem. Bu kadar acı ve gözyaşını hak etmiyoruz. Acım tarifsiz…”

Selda Alkor

“Biz ne yapıyoruz? Atamızın bize emanet ettiği, kanlar akıtılarak kurulan bu ülkeyi nereye götürmeye çalışıyorlar? Müthiş üzüntülüyüm. İçim acıyor. Bu evlatlar boşu boşuna ölüp gidiyorlar. Ateş düştüğü yeri yakıyor ama biz de yanıyoruz.”

Türkan Şoray

“Masum insanlarımızı kaybettik. Yine kalbimiz karardı. Acı içindeyiz.”