Ayşe'ye...

Kural 1: Sansasyonel aşklar yaşayıp, sansasyonel evlilikler yapacaksan, hakkında sadece olumlu yazılmasını bekleme, hayal kırıklığına uğrarsın.

Mesela, diyelim ki, faraza, örneğin; ani bir kararla ben ve Hülya Avşar evlenmeye karar versek...

Havuzlara atlasak...

Fotoğraflar çektirsek...

Zıplasak, hoplasak...

Çılgınlık bu ya, kameralar önünde öpüşmeye doyamasak...

Bilirim ki, bizim bu halimizi de yerden yere vuracak birileri çıkar...

Canımı yakarlar, dedikodumu yaparlar.

Ya bunu göze alıp yaparsın çılgınlığını... (O zaman da kimseye kızma hakkın olmaz.)

Ya da hiç böyle ortalığa saçılmadan, sessizce evlenirsin...

Ama hem herkesten çılgın olayım hem de sadece alkışlanayım olmuyor işte...

Kural 2: “Yayın yönetmenine sırnaşmadım, mini etek giymedim diye bir yıl maaşıma zam alamadım” diyerek, eski yayın yönetmenleri zan altında bırakılmaz. Bırakılırsa, “Öyleyse köşe kapmak için ne yaptın” diye kafa çıkarılmasına zemin hazırlarsın.

Madem Ayşe Özyılmazel, beni zalim ilan ederek dostluk ilişkisini bitirdi, kendisini güzel bir Özdemir Asaf şiiriyle uğurluyoruz:

Aşka gönül ile düşersen yanarsın.

Zeka ile düşersen kavrulursun.

Akıl ile düşersen çıldırırsın.

Duygu ile düşersen gülünç olursun.

Aşka düşmezsen kalabalığa karışırsın, ezilirsin. Sersem sersem bakınıp durma bir yol seç.

(Şiirin adı da çok güzeldir: Yuvarlağın Köşeleri)

Hürriyet