"Binbir Gece"nin yıldızı Bergüzar Korel, "Şehrazat yapması gerekeni yaptı. Ortada bir çocuk, bir evlat var. Benim de yeğenim var onun kılına zarar gelmesine dayanamam. Dolayısıyla benim, onun için yapamayacağım şey yoktur" dedi.
Bu Şehrazat'ın hikayesi... Şehrazat söylemesi gerekeni söyledi ve yapması gerekeni yaptı. "Yanlış yaptı" diyenler çıkabilir. Ama ben şöyle düşünüyorum; ortada bir çocuk, bir evlat var. Ben bu duyguyu bilmiyorum ama benim de 5 yaşında bir yeğenim var. Evladım olsa ancak bu kadar sevebilirim. Yani yeğenime çok düşkünüm. Onun kılına zarar gelmesine dayanamam. Dolayısıyla benim, onun için yapamayacağım şey yoktur. Şehrazat her şeyi denedi. İnsanları aradı, iki kez kayınpederine gitti, bankaya gitti, şirketten borç istedi; olmadı! İnsanlar şunu söyledi; Neden çocuğunun hastalığını söylemedi... O zaman bu dizi olmazdı. Şunu da unutmayalım ki, böyle çok hikaye var. Kimisi bu teklifi kabul etmiştir, kimisi etmemiştir, kimisi çocuğunu söylemiştir. "Binbir Gece"nin hikayesinde söylememek tercih edilmiş, hikaye bunun üzerine kurulmuştur."

Gelelim "Binbir Gece"ye... Teklif nasıl geldi, sonrasında neler yaşadınız, bu süreci anlatabilir misiniz?

- Halit Ergenç benim çok yakın arkadaşımdır. Mutsuz olduğum bir akşam onu aradım ve "Evdeyim, mutsuzum, geleceğe yönelik kaygılarım var, ne yapmam gerektiğini bilmiyorum" diye dert yandım. O da bana, "Ben seni Ayşe Barım'la tanıştırayım. O seni yönlendirir" dedi ve beni Ayşe'yle tanıştırdı. Ayşe'ye söylediğim ilk şey, "TMC ile çalışmak istiyorum" oldu ve biz çalışmaya başladık. Bir gün arkadaşlarımla otururken, eskiden bağlı olduğum ajanstan bir telefon geldi. Bana "TMC bir diziye başlıyor. Seninle görüşmek istiyor" dediler. O sırada Ayşe'nin de ikinci hattan aradığını gördüm. Meğer o da beni "TMC ile şu gün şu saatte rendevumuz var" diye arıyormuş. İnanılır gibi değildi. TMC'ye gittim, Erol Avcı ile tanıştım. Ve hiç düşünmeden "Binbir Gece"yi kabul ettim. O zaman Halit'in oynayacağı kesin değildi. Aylar sonra Halit de bu teklifi kabul etti. O süreç çok acayipti yani.

Şehrazat çok zor bir rol. Onunla birkaç benzerliğimizin dışında hiçbir ortak yanımız yoktu. O saçını topluyor, ben de toplu gezerim. Benim babam kanserden vefat etti, o da babasını kanserden kaybetmiş. Bütün benzerliğimiz buydu. Dolayısıyla bu role çok sıkı çalışarak hazırlanmam gerekiyordu. Endişelerim ise şunlardı; bir kere Şehrazat bir anne. Üstelik oğlu lösemi hastası ve ben 24 yaşındayım. Evet çok çocuksu olmama rağmen çok da anaç ruhlu biriyimdir ama evlat sevgisi bambaşka. Onu yansıtıp yansıtamayacağımı düşündüm. Ben daha güleryüzlüyümdür, Şehrazat ise asık suratlı. Benim içim daha genç, 24 yaşındaki genç kız gibi yaşıyorum. Şehrazat gibi yaşamıyorum. O yüzden bunlar beni çok şaşırttı ve ürküttü. Ama uzun bir hazırlık dönemi geçirdim.
Kaynak:Sema DENKER/Kelebek