“1994 yıllarıydı sanırım. Bir televizyon programından çıkmıştım. Gülben yanıma geldi ve beni çok beğendiğini söyledi. Onu çok sevdim ve iyi bir arkadaşlığımız başladı. Tam iki yıl arkadaşlık ettik. Onunla yatağımı bile paylaştım. O kadar yakın arkadaştık ki aynı yatakta yatardık. Sahneye çıkmak istedi, yardımcı oldum destek oldum. Ama sonra benim sevgilimle ilgili bir şeyler duydum. O günden sonra onu hayatımdan çıkardım. Uçağın birinci sırasında uçmakla adam olunmuyor. Düşünce, hep beraber ölünüyor. Ben ironi yaptım. Gülben bugüne kadar benim yaşadığım acı olaylarla hep beslendi. Çok ayıp bir şey bu. Unutulmayan şeyler vardır. Gülben Ergen’in yaptığını unutmam. Kimse bana ‘geçmişle yaşama’ demesin onun bana yaptıklarından sonra asla bunu silip atamam. Onun yaptıkları asla bende zaman aşımına uğramayacaktır. Ben onu zamanında gerçekten çok sevdim. O kadar sevmesem bugün bu kadar öfkeli olmazdım. Ben çok sevdim ama o bana hep yanlış yaptı. Affedilmeyecek şeyler yaptı. Kalkıp bunları da tek tek anlatamam. Ama şu bir gerçek ki onunla barışmam gibi hiçbir şey mümkün değil…”