Erhan Yazıcıoğlu, yaşadığı o zor anları böyle anlattı:

 Anlatamıyorum çünkü bir kaç ay onu sırtımda taşıdım. İnandığım için taşıdım. Oyunculuğuna hayran olduğum, aynı sahneyi paylaşmaktan onur duyduğum için taşıdım. Öyle bir zaafı var ki ona yeniliyor. Bu kadar kişinin de ekmeğiyle oynuyor. O yüzden affetmeyeceğim. Birlikte çalışmamaya çalışacağım. Bana atılacak kazık değildi. Utandım seyirciden. Çıkıp utandığımızı da söyledim. Onu korumak için 'tansiyonu yüksek, sesi kısık' dedik. Kapıda seyirci yolumuzu kesip,  'gerçek bu değil değil mi' dedi. Onu öyle görmelerini istemedik. Birinci perdeyi onun sahnesini atlayarak oynadık. Belki o arada toparlar dedik. Bir saat süren birinci perdeden sonra da aynı durumda olduğunu gördük. Nurseli İdiz orada kaldı. Biz döndük. Kızını aradık,' ne diyeyim abi' dedi. 'Siz haklısınız nasıl isterseniz öyle yapın ama benim annem neticede' dedi. O zaman 'gel al, biz kıpırdatamıyoruz' dedim. 12 gibi gelip almışlar. Kendi adıma yaşamak istemezdim. Onun adına zaten yaşamak istemezdim. Bir sonraki hafta yeni oyuncu için karar vereceğiz.