"Olayın ağırlığını hala hissediyorum. Ama gelecekten umutsuz değilim. Seyrettiğim filmdeki bir söz beni çok etkiledi. ’Eğer kopamıyorsan kendinden, başkalarına bağlı yaşıyorsan, gülümseyerek ağlamayı öğreniyorsun.’ Çok fazla acı çektim. Kaçmayı çok düşündüm. Ama yok olmaz. Ne ailemi, ne de Mehmet’i bırakabilirdim. Neden herhangi biri benim bu kadar sevdiğim bir işi yapmama engel olsun ki. Çok şükür olay duruldu. Artık gündeme gelmesini de istemiyorum. Kaldırabilecek durumda değilim. Tanıdığım mekanlara gitmek istesem de, son anda vazgeçtiğim oluyor. Psikolojik bir şey bu. Çok rahat değilim. Çıktığım an hemen eve gidesim geliyor. İçine kapanık biriyim. Duygularımı belli etmem. Hissettiklerimi galiba oynarken dışa dökebiliyorum. Bunu yapmadığım zaman o kadar birikiyor ki. Ailemle yaşıyorum. Çok küçük yaşta çalışmaya başladım. Düzensiz çalışma saatlerim vardı. Ailem bu tempoya alışkın olduğu için kısıtlama getirmedi.
 
GAMZE’NİN EN BÜYÜK KORKUSU!
Yaşıma göre daha fazla yaşanmışlığım olduğunu hissediyorum. Çocukluk dönemimi iyi geçirdim. Ama genç kızlık dönemimi atladım. Sevdiklerimi kaybetmek istemem. Ailemden birine bir şey olduğunu düşünmek, hayattaki en büyük kabusum."

Haber ile ilgili diğer fotoğraflar