Biliyorum biliyorum. Gözlerim şişti. Saçımın boya zamanı geldi. Her gün 4 saat okul, çoğu zaman ekstra dersler ve soğuk algınlığına rağmen bisikletle iki eli birden bırakarak sürme turnuvası derken... Azıcık zayıfladım. Azıcık daha uykulu oldum.

Bütün bunların yanında okumak istediklerimi okuyup, yazmak istediklerimi yazdım. Güzellikten kendimi kovup içi b.k dolmuş yüreğimi bileklerime daha bulayarak sildim, süpürdüm. Biliyorum biliyorum, iddiasız bir şeye dönüşüyorum. Bu veda benim de çenemi yakıyor. Ağlayacağım galiba, ölüyorum. Bütün bu ansızın gelen panik 30. yaş provası.

Geceleri tavanda rakunların ayak seslerine uyanıyorum, kimi zaman penceremin önüne geliyor. Obama t-shirtleri de giydiğim doğrudur. Herkes başbakanını seviyor burada. Özenmez miyim huzura? Omuzlarım ağrıyor sene içi performanstan.

Ama kendime 'değdi' dediğim yerde, seven sevmeyen herkesin parmağı, emeği var. Bütün kırışıklıklara ve günün sonunda yıpranmış fotoğraflara rağmen... 'Çatı katında bir pencereden sevdiğini beklerken Country dinlemek de candır' demek var kaderde.

Uzun lafın kısası; kimse benim ülkemin insanı kadar canı milyar tane şey için ayrı ayrı atan kutsal bir varlık değil. Ama burada hiçbir şeyim yokken kazandığım güzelliğe de karışmasa olmaz mı? Herkese sevgiler. Hepinizi çok seviyorum. Melekleriniz eksik olmasın.

Haber ile ilgili diğer fotoğraflar