HASTALIK SÜRECİNDE İŞİMİ BIRAKTIM

“Babamın hastalık sürecinde psikolojik olarak down oldum (düştüm). Evden çıkmadım, herkesin çok konforlu olarak gördüğü senaristlik işimi bıraktım. ‘Ben artık mutsuz olduğum işi yapmak istemiyorum’ dedim. Evde babamla vakit geçirdim. Rutubetli bir evimiz vardı. Oksijen aletiyle babam salonda kanepede. Yanında duruyordum. Geriye kalan vakitte mizahtan hayatımı kazanmaya çalışıyordum. Leman Kültür’de stand-up yapıyordum. Babamı kaybettikten sonra kendimi o Leman’daki küçük serüvenime adadım. Haftada 4 güne çıkardım gösterileri.”

GÖREMEDİ DİYE ÇOK KAFAYA TAKIYORDUM

“Çok iyi idman yaptım doğaçlamada. Dolayısıyla ‘Konuşanlar’ bana tatil gibi geldi. Babam görmedi diye çok kafaya takıyordum. Ona şunu demek isterdim; ‘Al, iş yap’, ‘Ticaret yapmak istiyordun, al ticaret yap’. Bazen rüyamda görüyorum, bir kıyak yaparken. Mekânı cennet olsun. Şunu da düşünüyorum; annem de göremeyebilirdi. Delirirdim o zaman. Çünkü annem daha çok çekti. Ablam da kanseri atlattı, şükürler olsun iyi şimdi, emekli ettim onu. İkisini şımartıyorum şimdi.”