*Adana'dan İstanbul'a taşınınca kültür şoku yaşadım. Her şey çok farklıydı. Şirinevler'de oturuyorduk. Karşımızda 1983'den sonra Ataköy yükselmeye başladı. Ben o zaman sınıf ayrımının farkına vardım ve hakça bölüşmenin, emperyalizme karşı çıkmanın doğru olduğuna karar verdim...

*Taksim'e çıkıp 1 Mayıs'ta yürümenin nedenleri her gün karşımda bir kat yükseliyordu. O E-5 bizi çok fena ayırdı.Ciddi bir sınıfı farkı. Orada top oynamaya bile gidemezdik. Bizim giremeyeceğimiz bir çok site yükselmeye başladı. Sonra o çocuklar ellerinde uzaktan kumandayla uçak uçuruyordu. Onların hepsi bana atılan kültür bombalarıydı. Ezildik onların içerisinde..

*Bir gün İbrahim Tatlıses'in filminden etkilenip Şirinevler'den Ataköy'e dönüp " Ataköy büyüksün ama bir gün gelip bana bey diyeceksin" dedim. Ataköy'de oturma sevdam buradan gelir. Bunu benim çocukluk kompleksimdir.Tabii bir de havalimanına yakınlık var. Özellikle gezi programı yaparken çok iyi oluyordu...

*Türkiye'nin ilk alışveriş merkezinin ilk güvenlik görevlisiydim 1988 yılında. İlk sigortalı işimdi.Üniversiteden arkadaşlarım gelince bir garip olmuştum.Başlangıçta iyiydi sivil kıyafetlerimiz vardı, kulaklıklar, çok havalıydık. Ama sonra kıyafet verince fena olduk.

*Gençliğimde Cüneyt Arkın hayranıydım. Hatta kendisine mektup yazdım, imzalı resim istedim, ama göndermedim. Yıllar sonra ben onun oğlunu oynadım. Ama Cüneyt Arkın , başlarda benden hiç hoşlanmadı. Hatta gözüne girebilmek için at bindim, ama bundan da hoşlanmadı.

Kaygısızlar'daki Kültigin karakteri yüzünden çok dayak yedim. Gelen selam vermeden önce bir tekme attı. Metrobüse biniyorum, beni gören " Buraya mı düştün " diyor. Gayet konforlu yolculuk, 20 dakikada Mecidiyeköy'e geliyorsun Ataköy'den...