-Kendi adımı unutturmak için her şeyden uzaklaştım. Kimseyle görüşmüyorum. Ulaşılmaz olmak için. Mümkünse insanlar aramasın. Haftada bir, iki haftada bir telefon değiştiriyorum...

-Çok neşeliyimdir. Hep gülerim. İnsanlar beni dışarıdan görünce çok yırtık, çok rahat zannediyorlar ama normalde çok duygusal bir insanım. Duygusal olduğum için kendi içimde yaşıyorum bazı şeyleri. İnsanlara belli edemiyorum.

-Ben yarışmalara 'güzel seçileyim de herkes beni konuşsun' diye girmedim. Ailevi problemlerimiz vardı. Kaçmak için yarışmaya girdim...

-Şu an babamın annemi aldattığını düşünüce gülüyorum. 'Babam annemi aldatmış, ne güzel yapmış' diyorum artık o pozisyondayım. Bu olaylar başladığında 8 yaşındaydım. evde kavgalar kıyametler ve tüm bunları ben görüyordum.

-Çocukluğumdan beri psikolojim bozuktu. Uyuşturucuya arkadaş çevresi sebebiyle girdim. İleri derecede bağımlı değildim zaten. Krize girmiyordum ama olursa da içiyordum.

-Hastanede çeşit çeşit insan gördüm. Anneme 'beni buradan götür yoksa ben kendimi öldürürüm' dedim. İnsanların o hallerini görmek, tedaviden çok daha fazla etkiliyor.

-Keşke hiç uyuşturucu içmemiş biriyle arkadaş olsam ama yeni jenerasyon çok kötü.

-Bu bir süreç geliyor, geçiyor. Benim bu yaşadıklarımı yaşamamak için bir kez bile bulaşmasınlar.

-Annem ile babam ayrılsaydı ben çok daha iyi büyürdüm. Kesinlikle böyle düşünüyorum. Benim artık mahremim kalmadı. Ailemden bahsediliyor, cinsel tercihlerden bahsediliyor... Kimseyi konuşmuyorlar, merak edilen benim.

-Babamla 5 yıl boyunca konuşmadım, hiç görmedim. Son yaşananlardan sonra artık çok yakınız.İnsan nefes aldığı sürece hep bir çıkış yolu vardır bu hayatta.

- Uyuşturucuyu kullanmak değil, kullandıktan sonra çektiklerimi hatırlamak çok daha fazla acı veriyor. 'Neden yaptım' dedim, 'Lanet olsun' dedim 'Yapmasaydım keşke' dedim. Ama oldu bitti, başıma bunlar geldi.

-Ruha aşık olan bir insanım. Cinsiyetin çok fazla önemi yok. Bu kadın bu erkek deyip bir şey hissetmiyorum. Bana göre aşk çok özel bir duygu. Aşkın cinsiyeti yok diyorum.

-Bir dönem Afrika'da çağrı merkezinde indirim kartı satıyordum. Arabam vardı... Restoran restoran dolaşıp satış yapıyordum.

-O fotoğraflarla ilgili suç tamamen bende.

-Bana bunları yapan insan önceki gün mail atmış. Kanser olmuş, benden af diliyor. Allah yardımcısı olsun.

-Hayalle gerçek arasında bir evre vardır bu hayatta ben o boşluk evresindeyim.