Eşimle bir karar verdik. Mayıs ayından beri basında da çok çıkıyor boşandığımıza, boşanacağımıza dair. Biz de böyle bir karar almıştık açıkcası. 6,5 senelik bir beraberliğimiz var.

Ne olduysa eşim benden ayrılmak istemediğini söyledi. Yalnız yaşamak zor oluyor, çünkü alıştık birbirimize. Bir ara bana 'kariyerini ön planda tutuyorsun' diye veryansın etti.

İtalya'ya gitme fikri bana hiç sıcak gelmedi ve gelmeyecek de. Duygusal anlamda sıkıntılı bir dönem geçirdim. Ailemle 1.5 ay vakit geçirdim. Ormanda takılıyorum, doğayla iç içeyim. Bızdık diye bir kedim vardır. Çok çekingendir normalde, ilk defa yanıma geldi sırnaştı bana.

Köpeğimle de çok iyi anlaştılar. 'İşte sevgi bu' dedim. Ve radikal kararlar aldım o gece. Önemli olan benim mutluluğum dedim. Annemleri yolcu ettim, onlar arabayla gidecekti ben bir kaç gün sonra uçakla gidecektim.

Onlar gidince bir anda yalnız ve boş hissettim kendimi. Babamı arayıp 'keşke gitmeseydiniz' dedim. Babamlar 320 kilometre yol yapmışlar ve benim bu sözümün üzerine o yolu geri geldiler. İşte sevgi budur, aile budur. Ve annem babam benim hep mutlu olmamı istiyorlar.

Bu evlilikte yaşadığım mutsuzlukları görüyorlardı sonuçta. Ben de boşanmaya karar verdim açıkcası. Bu eşimi sevmediğim, anlaşamadığım için değil mesafelerin ikimizi de mutsuz etmesi yüzünden aldığım bir karar. Hukuki süreç henüz başlamadı.

İstanbul'a gelince yüz yüze konuşmak istiyor eşim. Boşanma kararından ancak eşim Türkiye'de yaşamaya karar verdiğinde vazgeçebilirim. Ama imkansız bir şey bu sonuçta. Avrupa'da yaşayan adamın bizim ülkede yaşaması çok zor. Eşime kalsa İtalya'ya yerleşmemi istiyor. Ama ben kariyerimi, sevdiklerimi, ailemi kesinlikle bırakamam.

Ailem benim güzel bir aile kurmamı, anne olmamı istiyor. 'Bizden sonra seni kime emanet edeceğiz' diye soruyorlar sürekli. Babam benim evliliğimle ilgili 'aşk, sevgi emek ister kızım. Peki sizin ilişkinizde emek nerede' yorumunu yapıyordu. Annem boşanmamı istiyor. Babam karışmıyor ama belli ediyor düşüncelerini.

Bebek için uygun ortam olmadı

5,5 yıl evliliğimizde neden bebek yapmadık. Bir tanesini kaybetmiştik zaten. İlk yıl hamile kalmıştım. Ama olmadı. Sonrasında da denemedim, fırsat bulamadım ya da uygun ortamı yaratamadık.