Gazeteci Selahattin Duman, 71 yaşında tedavi gördüğü İzmir Katip Çelebi Üniversitesi Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde sabaha karşı hayatını kaybetti.  Geçtiğimiz yıl İzmir’de bir trafik kazası geçiren Duman uzun süre yoğun bakımda kalmıştı.

Selahattin Duman, 18 Temmuz 2020 tarihinde İzmir’in Torbalı ilçesinde, otomobilinin bir kamyon ile çarpışması sonucu yaralandı. Torbalı Devlet Hastanesine kaldırılan Duman, tedaviye alındı. Dumanın kolunun kırıldığı ve aort damarında büyüme meydana geldiği tespit edilince İzmir Katip Çelebi Üniversitesi Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesine sevk edildi.

Burada kazaya bağlı ortaya çıkan çeşitli kalp rahatsızlıkları nedeniyle uzun süredir kardiyoloji servisinde tedavi gören ve birkaç kez ameliyat olan Duman, hastanenin yoğun bakım servisinde bugün saat 03.15te hayatını kaybetti.

Kazaya bağlı olarak kalp yetmezliği tanısı konulan Dumanın ölüm nedeniyle ilgili henüz bir açıklama yapılmadı.

SELAHATTİN DUMAN KİMDİR?

4 Haziran 1950'de Kars’ın Sarıkamış ilçesinde doğdu. Ankara'da AİTİA'ne bağlı Gazetecilik Yüksek Okulu'ndan mezun oldu.

Gazeteciliğe 1970 yılında Ankara'da Şemsi Belli'nin Memleket Gazetesi’nde  başladı. Daha Sonra Adalet Gazetesi’nde sayfa sekreteri ve Yazı İşleri Müdürü olarak çalıştı, Yeni Ulus Gazetesi’nde görev aldı.

1982'de İstanbul'a yerleşti ve Günaydın gazetesinin yazı işlerinde çalıştı.1986'da Sabah Gazetesi’ne geçti. 2002 yılında Vatan Gazetesi’nin kurucuları arasında yer aldı. Mayıs 1995 yılında köşe yazarlığına başladı. 1974 yılında Bilge Hanım ile evlenen Selahattin Duman'ın Özge Nivan adında bir kızı var. Selahattin Duman’ın Kendimi Tebrik Ederim, Suçumuz Mükemmel Olmak ve Kadınları Anlarmış Gibi Yapma Sanatı adlı üç kitabı yayınlandı. Bir Kadının Anatomisi, Romantik ve Komser Şekspir’in aralarında olduğu toplam 16 filmde rol aldı. Son olarak haftalık Oksijen Gazetesi’nde yazıyordu. TGC üyesiydi.

“NEŞTERİN KEMİĞE SÜRTMESİYLE KIRT KIRT DİYE SESLER GELİYORDU”

Selahattin Duman’ın geçirdiği kazayı anlattığı “Disko topuna dönmüşüm” başlıklı yazısından bir bölümü şöyle:

” (…) Bir ameliyat daha oldum mu hiç hatırlamıyorum. Kırpık kırpık görüntüler gözümün önüne gidip geliyor. Bildiğim kadarıyla anestezi uygulamadılar. Kırık sol kolumu açtılar. Neşterin kemiğe sürtmesiyle “Kırt! Kırt!” diye sesler geliyordu.

Sonunda çile bitti. Beni yoğun bakıma altı okka ettiler. Buraları da hep hayal meyal. Akşamın bir vakti, şeytanın avrat boşadığı saatlerde benim 19 gün sürecek yoğun bakım çilem başladı.

Yoğun bakım servisleri, askeriye koğuşu düzeninde. Sıra sıra dizili yataklar, çeyiz sandığında açılacağı günü bekleyen çarşafın danteli gibi.

Tepemizde oksijen maskeleri, serum şişeleri, ilaç torbaları, damarlara girmiş iğneler, Kızılay bağış rozeti gibi göğüs mıntıkasına yapıştırılan elektrot başlıkları. Şekil olarak tamamız. Azrail koğuşa girse taşıdığımız aksesuarlara bakarak sıranın kimde olacağını bilir.

Arada bir yeni müşteri geliyor. Yani hasta. Altı tekerlekli yatakları sıklaştırıp, araya bir yataklık yer açıyorlar. Hasta oraya tıkıştırılıyor.

Yoğun bakımdaki ikinci, üçüncü günüm müydü ne. Benim yatağı az öteye iteklediler. Arada kalan boşluğa yeni somya kurdular. Üstüne de bir teyze koydular. “Teyze” dediğime bakmayın, kadın ölümsüzlüğün sırrını çözmüş gibi. Kafada da 14 dikiş.

Torba ilçesinden getirmişler. Tahminlere göre merdivenlerden yuvarlanmış. Kafayı da öyle kırmış. Sese koşan komşuları bulmuş, ambulans çağırmışlar.

“Teyze” ilk gecesinde gayet mülayimdi. Gelininin eline bakan kaynana gibiydi. Ne olduysa İzmir'deki torununun gelmesiyle oldu. Kısmen hafızası yerine gelen “Teyze” olayı kavgaya bağladı. Bağırıyor, çağırıyor. Derken hemşirelerin bir boş anını kollayıp yataktan kaçıyor. Ver elini koridorlar.

İçindeki ses “Yüreğinin götürdüğü yere git” diyor ama koğuştaki dış ses “Anca gidersin” diyor. (…) ”

Selahattin Duman’ın cenazesinin yarın öğlen saatlerinde Muğla’nın Bodrum ilçesinde toprağa verileceği öğrenildi.