Bakıyorum da; Bu güne kadar hep kendi ayakları üzerinde durmuş, iyi bir iş kadını portreyi çizmiş, annelik duygularını en ala seviyede yaşamış biri olarak koşturmanın sıkıntılarından kendine güzel duygular çıkartabilen bir kişiliğe sahibim.
Önemli olan, bu güne kadar yaşananlar değil, o yaşananlardan ders çıkartmak olduğunun muhasebesini yapmak.
Anladım ki hayat bir felsefe?
Onu iyi analiz etmek gerekiyor.
O yolun başında aldığın kararların, yanlışlığını veya doğruluğunu, sonunda çözebilmek.
İş alemi içinde olanların verdiği kararlar sonunda kendini öyle bir bağlıyor ki.
İşte burada doğru kararı ve kararın ardında durmayı bilmek gerekiyor.
Hayatın tüm sıkıntılarını yaşamak ve ardında durmanın hazzını yaşıyorum ben.
Her şeyi çok bilmek kimsenin haddi değildir.
Doğru olan bildiklerini iyi analiz edip, o bildiğin doğruların ardından koşmaktır.
Burada da başarıyı yakalamak o kadar mümkündür ki.
Geriye bakıyorum zaman, zaman?
Yanlışların içinden nasıl sıyrıldığımın görüntüleri geliyor gözlerimin önüne?
Yaşantımın bir bölümünde çocuğumun sorumlulukları sarıyor dört bir yanımı.
O zaman her şeye daha pozitif bakıp, daha bilinçli hareket etmenin hesaplarını yapıyorsunuz.
Hayata dair o kadar güzel sözler geliyor ki akıllara. Ama onu iyi yaşamak lazım geldiğini de bilmek gerek.
Dünya'nın kötü olduğundan söz ederiz devamlı.
Neden kötüdür Dünya?
Dünya kötü değil bilir misiniz?
Kötü olan inan, bu Dünya'nın üzerinde yaşayan bizleriz. Biz kendi ellerimizle bozuyoruz, doyasıya yaşanacak Dünya'yı.
Tavsiyeler nelerdir peki?
Sevgiyi yakalamak, sevgiyle iç içe yaşamak, haz duymak.
Bu insan sevgisi, hayvan sevgisi, tabiat sevgisi aklınıza ne gelirse yeter ki sevgi.
Hayat güzelliklerden ibaret. Onun için, o güzellikleri yaşamak adına ilk önce sevgiyi bulmak o kadar önemli ki?
İnsanca sevmek en doğrusu?