Mavi mahlaslı bir kadınla tanıştım geçenlerde. Hüviyetteki adı Ayşegül fakat çocukluğundan bu yana Mavi aşağı Mavi yukarı; Ayşegül ikinci plana atılmış. Pasaj Müzik'ten kendi adını taşıyan ilk albümü çıkmış çıkmasına ancak üç yıl öncesine kadar profesyonel olarak müzikle hiç ilgilenmemiş. Hukuk okumuş, annesi babası hali hazırda avukat. Ablası ise evden kaçırtacak kadar başarılı. Mavi'nin de hayatı evden kaçıp dünyayı gezmekle geçmiş. 30 yaşına geldiğinde ise "Yeter ben müzik yapacağım" diyerek kendine bambaşka bir dünya yaratmış... Sorup öğreneceğiz, nereden gelmiş nereye gidiyor...
■ Müziğe bu kadar ilginiz varken neden hukuk okudunuz da müziğe eğilmeyi tercih etmediniz? "Bir şekilde yaparım" diye mi düşündünüz?
Ben şimdiye kadar iyi müzik dinlemiş, şarkı söylemiş ama 3 sene öncesine kadar profesyonel müzikle uğraşmamış biriyim. Çünkü ailemin saygın meslek takıntısı yüzünden cebren ve hile ile hukuk bölümüne yazdırıldım.
■ Ne okumak istiyordunuz? Daha kreatif şeyler... Okuldayken hep başka işlerle uğraştım. Sinema oyunculuğu, kısa film work shop'larına katıldım. Fotoğrafla ilgilendim. Arada dünyayı gezmeler, arada New York'a gidip mücevher firmasında elmas kuryeliği yapmalar... Çok renkli bir 5 senem geçti, az kalsın okulu bitiremiyordum.

■ Müzik yapmaya nasıl karar verdiniz, onca fotoğrafçılık, kısa film flörtlerinden sonra?
Gezmelerden döndükten sonra kararımı müzikten yana kullandım. Kendimi geliştirmek istediğim iyi şeyin müzik olduğuna karar verdim. Ancak bir sorun vardı... Gitar çalan bir arkadaşım bile yoktu. Yani sektöre uzaklığım ciddi bir meseleydi.
Ne yaptınız peki?
Piyano çalmayı öğrenip en azından aranjelerimi ufaktan yapabilirim dedim.
Bu fikir tutmamıştır muhtemelen...
Evet, en iyi ihtimalle beş yıl piyano eğitimi almam gerektiğini öğrenince kendime bir aranjör bulmalıyım diyerek ucuz prodüksiyonlarla şarkılarımı kaydettim. Neticede şimdiye kadar yaşadığım hayat deneyiminin şarkılarla akmasını çok istiyordum ama bunu benden başka kimse istemedi.■ Aileniz gibi mi? Ailem başından beri karşıydı. Hiçbir anlamda desteklemediler. Konunun kapanmasını sinsice kenara çekilerek beklediler. Ailem de artık yavaş yavaş meseleye geri dönemem konusunda ısrarcı olmaya başlamıştık ki, Süheyl Atay'dan (menajer) telefon geldi.
■ İşler iyiye gitmeye başladı yani... Hem de nasıl. Buluştuk, 10 dakikada üç yıldır yapamadığım organizasyonu yapmıştı bile. "Akıllı ve iki kelimeyi bir araya getiren bir kadın piyasaya lazım" diyerek beni yüreklendirince "Tamam oldu bu iş!" dedim. Hiçbir imaj çalışması yapmadık. Olmadığım biriymiş gibi görünmemi istemediler. Bu beni çok mutlu etti. Neysem oyum, öyle de kalacağım.HT MAGAZİN / ZEYNEP BAKIR UMARCA