Millete kötü konuşmak farz olmuş bu ülkede. Hangi kanalı açsam bir televizyon programı ve kötü söz söyleyen insanlarla dolu bir kurguyu karşımda buluyorum.  Biz hangi ara bu kadar sever olduk birbirimizi kırmayı? Hangi ara bu kadar içimiz dışına çıktıda edebi, ahlakı bir kenara bırakıp hakareti, küfürü, aşağılamaya görev bildik kendimize ? Ne oldu bizim sevgi dolu, saygı dolu insanlarımıza… Ailemizden aldığımız  o sevgi ile örülmüş davranışları kim aldı elimizden ?

Çocuksanız vicdansızsınızdır. Çocuk dürüstçe karşısındakini incitip incitemeyeceğini bilmeden içinden nasıl gelirse konuşur hani … Çirkinsin, şişkosun, yaşlısın, kötüsün diyebilir. Evet bunu dediğinde kızamazsınız çünkü o sadece küçük bir çocuktur.  Doğru ve yanlış kafasında oturmamıştır, başka insanların nasıl düşündüğünü de umursamaz. Peki ya siz eşek kadar kızlar ve delikanlılar siz on sekiz yaşını geçmiş yetişkin(!) sayabileceğimiz bireyler siz nerenize güvenip bu kadar havaya sallayabiliyorsunuz. Anladım bir televizyon programında meşhur olmak için ya da kibar olalım, hayalleriniz için çabalıyorsunuz.  Ancak iyi insan olarak da gerçekten amacınıza ulaşabileceğinizi düşündünüz mü hiç .  Belki de yapımcılar tarafından format bu şekilde denilen bir aldatmacının içine sıkıştırılarak size empoze edilen fikirler doğrultusunda muhteşem şöhret kapısını araladığınızı düşünüyorsunuz. Kim bilir reytingler göz önünde bulundurulunca bu tezlerinde haksız da çıkmıyorlar. Halk, güzel halkımız bu tarz programları izliyorlar hatta sosyal medyada sanki ülkeye bir şey kazandıran sanatçılar kadar üye sayılarını da görüyorum.  Şöyle iyice bir inceliyorum, a kişisinin elli eser kazandırdığı bir sanatçı ile  argo konuşmaları, kavgaları, samimiyetsiz oyunculukları  olan b kişisinin takip sayıları aynı.  Akıl alır gibi değil. Tabi sosyal medya da buna bir ölçü değil ancak gerçek bu şekilde. Sadece yarışmacılar da değil ki, az çok bu işlerden anlayan aklı selim insanlarda bu şekilde.  Ondan sonra niye belgesel diyorlar. E yalan mı hayvanlar koşuyor, avlanıyor, uyuyor,çiftleşiyor, ürüyor… döngü aynı. Hepside gerçek. Yapmacık tek hareket görmek istediğim zaman da oyuncu hayvan türleri var onlarda şirinler. Hepsi bu.

Geçenlerde Anadolu yakasında bir restorantta  arkadaşlarımla akşam yemeğine gittik. Orta standartta olan  keyifli sohbet edebileceğiniz bir yerdi.  Aralık ayında yaşadığım bu olayda  İstanbul’da gerçekten soğuk bir hava olduğunu biliyorsunuzdur. Kat kat lahana bebek şeklinde gezdiğimiz doğrudur. Lavaboya gitmek için yerimden kalktığımda mekanın bahçesinde bir kadın gözüme çarptı.  Çarptı diyorum çünkü çarpılmayacak gibi de değildi.  Tanımayanlar için önce şunu belirteyim güzel kadına bayılırım. Güzel kadın görmeyi ve kadının inanılmaz estetik bir varlık olduğunu bilirim. Her neyse, uzaktan gördüğüm kızcağızımız neredeyse 0 derece olan soğuk hava da poposunu gösterecek kadar incecik bir tayt ve estetikten uzak, Jumbo’da sevdiğimiz özel mayonez kıvamında sallanan göbeğini açmış ortalarda dolanıyordu. Şöyle yakınına doğru gittikçe uzaktan gördüğüm bu değişik varlığın  “işte benim stilim” isimli yarışma programındaki kızlardan bir tanesi olduğunu fark ettim.  Arkadaşım dedi ki “ Baksana dikkat çekmeye çalışıyor.”  Bende “ Yok canım, kızcağız daha genç kanı kaynıyordur” dedim. Arkadaşım devam etti “ Tatlım sende sadece 26 yaşındasın!”  

Evet bu doğru bende sadece yirmi altı yaşındaydım. Kamera önünde sevilmeye alışan genç kız gittiği ortamda  fark edilmek için, tanınmak için elinden geleni yapıyordu. ‘ İşte benim göbeğim’ diyerek değişik hallenmeler içindeydi. Ben bu kızı yılın göbeği seçtim.  Bu tarz programlardan çıkıp gerçekten Türk toplumunun sevgilisi olan bir kişi tanımıyorum.  Varsa bana yazın. Ancak savunduğu bir  zihniyeti olanlar başarıyı ulaşabilmiştir. 

Artık herkesin azıcık akıllanması gerek. Herkesin biraz daha sevgiyi yaptıkları her işe katmaları gerek. Yapımcıların cebine para girerken kendini harcatmamak gerek. Harcanan bir hayatı seçmemek gerek.  Ah o kadar çok şey var ki… Şimdi benim gitmem gerek…Hoşça kalın.