1987 kışını çok net hatırlıyorum.

Binlerce kişiyi ağırlayan Çakıl Gazinosunda muhteşem bir kadroyla program yapıyorduk ve her gece tıklım tıklım dolduruyorduk.

Nüket Duru ( fıkır fıkır’dı.)

İbrahim Tatlıses ( vurulmamış, fırtınalar estiriyordu.)

Ahu Tuba ( sahneye At ile çıkıyordu)

Rahmetli Oya Aydoğan (  alımlı alımlı sahnede dolaşıyordu.)

Burçin Orhon (klasik bale ile oryantal dansı, yani doğu ve batı kültürünü sentezleyip kendi stilini yarattı)

Ben ise sahne programlarıma yeni başlamıştım.

(modellerini çizdiğim kostümlerimle, azıcık ortalığı karıştırıyordum üstelik şarkıcı Gülşen gibi açık olmamasına rağmen oldukça ses getirmişti.)

Hepimiz kostümlerimiz, parfümlerimiz hatta vücudumuza sürdüğümüz parlak pudralar, kulislerimizi dolduran orkidelerimizle yarışıyorduk.

Bizleri izlemeye gelen konuklar da özenle hazırlanır, hem kendi aralarında hem de bizlerle şıklık yarışı yaparlardı.

Şimdilerde böyle sahne programları ve izleyicileri, ne yazık ki yok.

Çarşamba kadınlar matinesi, Pazar günleri ise aile matineleri yapardık. Eğlenceli ve keyifli programlardı.

48. Gün yağan kar yüzünden gazinonun tavanı çökünce programı sonlandırmak zorunda kaldık.

Uzun bir süre evlerimizden çıkamadık. Bir ara sular ve elektrikler de kesilmişti. Çok zorlanmıştık.

Dilerim aynı şeyler yaşanmaz.

O günleri hatırlayanlarla küçük bir nostalji yaşayalım istedim.

Sevgiyle kalın…