BENCİL OLMA KENDİN OL
Bencil insanı hiç sevmem. Asla sever gibi de görünmem. Aramam, ararsa çıkmam. Aramaması için ne gerekirse yaparım. Ne bileyim telefonunu açmam, aynı yerlerde olmam. Sokak değiştiririm. Gerekirse mahalle...O kadar yani...Onları Sev mi yo rum. Bencil deyince ; Adı üstünde sadece ’ben’ diyen...Sadece kendini seven, diğerini, umursamayan, acısını, hasretini duymayan, hissetmeyendir. Pay laş ma yan dır.
Oysa bir şey paylaşınca anlam bulur, kıymetlenir. Sevgiyi paylaşmayan biri ne aile kurabilir, ne de güvenilir arkadaşlıklar, ilişkiler...
Her şeyin olabilir... Araban, villan, uçağın, çoooooook paran... Hepsini sen ye, hepsini sen bitir... tat alamazsın... Mutlu olamazsın, oynarsın ' dünyalar benim' diye. Neyse ki etrafımda bunlardan kimse kalmadı. Ne zormuş onlarla yaşamak, insanın ışığını söndürüyor. Ve Neyse ki aydınlık yüreğim var hiç sönmüyor.
