Çocukları girdi devreye…

Canları, yavruları…

Fayda etmedi…

İnat, evliliklerini bitirdi.

Yalnız yaşadılar…

Yalnız uyandılar..

Alışamamış olmalılar ki, araya girenlerin isteğiyle de barıştılar…

Kırık kalpler düzelir miydi?.

Denediler…

Tekrar evleneceklerdi.

Olmadı…

Düzelmedi.

Bu kez tamamen bitti.

Artık sadece çocuklarının annesi ve babasıydılar…

Görüştüklerinde kalan bir selamı paylaşandılar.

İkisiyle Kütahya’ya gittim..

Aynı otobüsteydik…

Görmeliydiniz, liseli aşıklar, kumrular gibiydiler…

Evliliğe özendirendiler…

Nasıl bitirdiler hala aklım almıyor.

Şimdi onları gördükçe içim acıyor…

Levent Ağabey daha yeni kalp krizi geçirdi.

Yoğun bakımdan zor çıktı…

Oya ablam ayrılığın ilk yıllarında kanser olmuştu..

Neyse ki yırtmıştı…

Sarı ve soğuk odalarında şimdi ikisi de yalnız…

Bir elma ikiye bölünmüştü.

Ayrı ayrı sarardılar soldular.

Bu yalnızlık ikisine de yakışmadı..

Ne güzel güldürürlerdi.

İkisi bir arada ışıktı, bahardı, yazdı.

Sihirli değneği istiyorum.

Varsa ben yapacağımı biliyorum…