Eşine nasıl aşık olduğunu anlattı.

O günleri yaşadı.

Gözleri doldu.

Aşkın doğrularına yanlışlarına dem vurdu.

" kimse kimseyi değiştirmesin" derdi.

Hata yapsın, yapmalı da.

Seviyorum diyen, koşul aramasın.

Onu her haliyle sevsin.

Dalmıştım.

Yaptığım hatalar gözümün önüne gelmişdi.

Tekrarını yaşadım.

Birbirini çok seven bir anne ve babanın çocuğu değildim.

Yoksulduk.

Oyuncaklarım, bisikletim olmadı.

Hep bir yanım eksik büyüdüm.

Baba sevgisi hemen hemen yoktu.

Zavallı babam sabah işe gider akşam geç dönerdi.

Babamı görmeden yıllar geçti desem yeridir.

Ama yine de babamı çok severdim.

Öldüğünde bir yanım da ölmüştü.

Bu yüzden neyin doğru neyin yanlış olduğunu 20 li yaşlarda gördüm.

Sevdiğine bağrılmadığını bilmiyordum.

Sevginin neleri değiştireceğini kitaplarından öğrendim.

"Daldınız" dedi.

Özür dilerim..

Geçmişimle yüzleştirdiniz.

Çok iyi geldi teşekkür ederim.

Bir birimizi sevdik.

Tekrar görüşmek üzere dedik, ayrıldık.

Sıkıntılı günlerim oldu.

Oğlum için yardım istedim.

Kırmadı. Akmerkez'de buluştuk.

Oğlumu ona emanet ettikten sonra ayrıldım.

İki saat sonra " endişe edilecek bir durum yok.

Oğlunuz her şeyin farkında " dedi.

Rahatlamıştım.

Oğlumun endişelerini sıraladı.

(Oğlum yanımda değil ondan izin almadan endişelerini yazmam doğru olmaz özür dilerim.)

Doğan hocayla o günden sonra bir daha görüşmedik.

"Öldü" dediler.

İnanmadım. İnanmak istemedim.

Bendeki telefon numarasını aradım. Kapalıydı.

Televizyonu açtım. Dondum.

Yararlı, faydalı, hayata yön veren değer yok artık.

Film şeridi gibi onunla yaşadıklarım kafamdan geçip gitti.

Her "evet", söylenmemiş bir "hayır" ile anlam kazanır.

Sevgiye "evet" diyen insan öfkeye, kine, kıskançlığa, çekemezliğe,

aldatmaya, dedikoduya "hayır" der. (doğan cüceloğlu)

Mekanın cennet olsun.

Güle güle gülen insan...