Şu memlekette hiç mi güzel, sevindirici haberler almayacağız? Biraz da neşeli haberleri paylaşalım ama yok. ‘Bir Zamanlar Anadolu’da filmiyle Yönetmen Nuri Bilge Ceylan ve ekibinin Cannes Film Festivali Büyük Jüri Ödülü’nü kucaklaması dışında tabii! Evet, koca 2 hafta sadece buna sevindik desem yeridir!

Kelepirden emeklilik hayalleri!

YAKIN çevrem, günün birinde bir Ege kasabasına yerleşme ve orada denizle, yeşille baş başa, hani son dönemin yegane  sempatik kelimelerinden tamamen ‘Organik’ ortamda yaşama hayalimi bilirler! Bir Egeli olarak belki de ilk ve son mekanım oraları olsun isterim! Şimdiii bu son dönemdeki doğal, siyasi, ekonomik depremler bu düşüncemi daha da pekiştirdi. Hatta 26 yıl beklemeyip kendimi oralara bir an önce atasım var desem yeridir. Tabii bu işin mübalağa ettiğim tarafı! Geçen hafta ekonomik krizle fenalıkların fevkinde seyreden (Bu yeni yaratım sözcüğümü yorumunu çok beğendiğim Türk Sanat Müziği’nin ‘Diva’sı Bülent Ersoy aman duymasın) Yunanistan’dan bizim için güzel bir haber geldi: Gittikçe batan ülkede beş yıldızlı otellerin fiyatları yarı yarıya düşmüştü. Ayrıca müstakil binlerce ev, ‘Kelepir’ fiyatına alıcı bekliyordu. Şimdi bu haberden sonra, gitmek mi zor kalmak mı diye sorası geliyor insanın.