Alkole eşlik etmeyi seven çerez gibidir benim ilham perilerim?.

Soho da karlı bir Cuma akşamı, Boom dayım; Emre, Spiro ve Hose sahnede.

Güzel insanlarla güzel yemekler yendi, güzel şeylerden söz edildi, güzel işler bitirildi.

Herkesi uğurlayıp geceme yalnız devam ediyorum. Emre güzel söylüyor, dalıp gidiyorum mekandan uzaklaşmadan, olduğum yerde çok mutluyum çünkü. Şükretmenin doruğunda olma halimi bozan tek şey özlemek! Özlemekle sorunum var!

Bir şehri ne çok sevseniz, ne çok ait hissetseniz de anne ve babanız uzaktaysa eksiksiniz.

Ben eksildim?.

Kolum yok, kulağım, bacağım eksik. Çok yiyor yarım tat alıyorum.

Yanlış hatırlamıyorsam yaşım 21 gibiydi, arkadaşlarımı, sevgilimi anne ve babamdan daha fazla önemser cahillikteydim. Cahillik tabi ya; insan böylesi bir şuursuzluğu başka hangi yaşta yapar ki? 

Onları özlemeyi o yaşta bilinçsizce göze almıştım. Bir süre parçalanmış diz gibi dolaştım, hiçbir şey hissetmedim, sonra bir gün  bir an geldi ve kanama başladı. Suya tuttukça azıyordu kanamam, tütün bastıkça pisleşiyordu?.büyümemin en acımasız adımı olmalıydı bu.

İşte o talihsiz günlerde öğrendim onlardan daha kıymetsiz olduğunu her şeyin?

Burnum aksa, kussam, ciğerim çıksa öksürmekten, ateşten terim koksa, annem-babamdan başka hiçbir canlı sonsuza dek durmaz başucumda; bildim! Bildim ki karşılıksız beni sevecek tek canlı onlar yeryüzünde. İncinmemden korkarcasına beni sakınıp, incitsem de her durumda kapılarını bana kapatmayacaklar. Bana inanmaktan caymayacaklar. Söylediklerinin yalan olma ihtimali hiç olmayacak! Ne muhteşem?çok muhteşem birine inanmak!

Annemin anne kokusunu, babamın güvenli kollarını özledim! Arkama bakmadan yürümeyi?

Bu karlı gecemin sonrası malum; güleç bir hafta sonu, dost meclislerinde sıcak sohbetler ve hafta başı. Pazartesi akşamımız sabit?.oturup Ezel izlemeceJ))

Evet, New York ta Türk olmak böyle bir şey. Burada neredeyse her Türk Ezel izliyor.

Avucumuzda bir çekirdeğimiz eksikJ Demek ki samimiyet çok mühim bu hayatta.

Dünyanın neresinde olursanız olun, kendi dilinizde samimi birkaç cümleye rastladınız mı takılıyorsunuz. Dayının dudaklarından dökülen cümlelerde özlediğimiz samimiyeti bulup derin mevzulara dalıyoruz. Geçen gün yeni evlenen bir arkadaşıma nasıl gittiğini sordum ve çok dokunaklı bir cevap verdi; -Yanındaki koltukta oturanın kim olduğunu bilmek çok güzel Nilü. Biliyorum ki onun içinden başka biri çıkmayacak ve bu harika bir şey-

İçinden başka biri çıkacak insanlardan uzak günler hediye ediyorum kendime. Onları unuttum.

Birazdan buradan çıkıp yürüyeceğiz kardeşimle. Hiç basılmamış yerlerine basacağız kar yağmış kaldırımların. Bir iki yere daha uğrayacağız belki, salınacağız, kutlayacağız bir yalandan kıl payı kurtarmışlığımı?ve anne babalarımıza telefon edip şarkılar söyleyeceğiz, teşekkür edeceğiz. Mutluluğumuzda gözü kalanları da bizim melekler halledecekJ

Biz devam edeceğiz başımıza kötü bir şey gelmeden, bu hep böyle olacak!

Melekler iyileri kötülerden koruyacak?