Çizdiğim cümleler deldi gözlerimi, diğer tüm cümleleri atladım.
Ara sıra okumayı unutup her hayatı hatırlayışımda gittim ve yine döndüm altını çizdiğim cümlelere.
Kitaplarımı sevdim, yeniden okuyuşlarımda haz aldım.
Okuduklarımı artık ezberlediğimdeyse durdum, duran her insan gibi etrafıma baktım, göremedim.
Göremedim çünkü yeni cümleleri seçemedim ya da seçecek iyi cümleler okuyamadım.
Ben her sevmekten vazgeçtiğimde hafifledim.
Şimdi altını çizermiyim yeni bir kitapta cümlelerin, çizsem tekrar tekrar okur muyum bilmem.

Bilmem belki yeni bir roman yazarım, kahramanı olurum belki başka bir kitabın?
Şans olurum, şans veririm, şans dağıtırım? kim bilir...
En kıymetli günlerim oldu sevmekten vazgeçmek.
Ben her sevmekten vazgeçtiğimde yeniden sevmeyi hatırladım, sevmeyi istemeyi...
Evet; nerede kalmıştım? :)

(Fonda ki şarkı My Way)

***********

Frida'dan Diego'ya - Sevmekten Ne Zaman Vazgeçtim?

Kötü günümde yanımda olmadığın zaman vazgeçtim.

Canın sıkıldığında benimle paylaşmadığını,

kırılacak veya tedirgin olacak olsam bile  

düşüncelerini açıkça söylemediğini anladığım zaman vazgeçtim.

Bana yalan söylediğini anladığım zaman vazgeçtim.

Gözlerime baktığında kalbinle bakmadığını ve bana

hala söylemediğin şeyler olduğunu hissettiğimde vazgeçtim.

Her sabah benimle uyanmak istemediğini,

geleceğimizin hiçbir yere gitmediğini anladığım zaman vazgeçtim.

Düşüncelerime ve değerlerime değer vermediğin için vazgeçtim.

Ağrılarımı dindirecek sıcak sevgiyi bana vermediğinde vazgeçtim.

Sadece kendi mutluluğunu ve geleceğini düşünerek

beni hiçe saydığın için vazgeçtim.

Tablolarımda artık kendimi mutlu çizemediğim ve tek

neden "sen" olduğun için vazgeçtim.

Bencil olduğun için vazgeçtim.

Bunlardan sadece bir tanesi senden vazgecmem için

yeterli değildi, çünkü sevgim yüceydi.

Ama hepsini düşündüğümde

senin benden çoktan vazgeçtiğini anladım.

Bu yüzden

ben de senden vazgeçtim.

Frida Kahlo