Sonra ,

Geçenlerde yine denedim.

Yine olmadı.

Oysa ne kadar çok yazacağım şey ver.

En son yazıyı yazdığımın üstünden aylar geçti. Ben ne kadar çok yer gezdim. Ne kadar çok insan tanıdım. Ne çok aldattım. Ne çok aldatıldım. Ne anlamsız geceler yaşadım.

Ne eski heyecan kaldı, ne eski hırs...

Kapım çalındı

İki gölge belirdi karşımda.

Gözlerimden biri sevgiye çaldı diğeri aşka...

Sözler fısıldandı kulaklarıma iki ayrı dilden..

Gözlerimden biri bakışıp durdu maviyle diğeri şefkatle kucakladı bir esmeri.

Gözlerimden biri sevişip durdu tanımadığı maviyle

Diğeri uykuya daldı esmerin kollarında.

Kapım çalınmaz oldu

Gecenin yasak saatinde

İşte o anda ne aşka ne sevgiye

Varsa yoksa ikili bir yalnızlığa çalar gözlerim.

Bugün bütün gün ve gece Taksim’deydim.

Ne çok insan vardı. Birkaç tanıdığa rastlayıp selamlaştık. Konuşurken onlarla, bakışlarım başka yerlerdeymiş. Öyle söyledi mavi...Bir kalabalık doldu gözlerime. Aşk değil başka bir şeydi bakışlarından süzülen.

Kim sevdalı kim değil

Kim kiminle nerede

Eski aşklar kanattı yüreğimi.

Söylemeseler.. yazmasalar...

Zaten aramıyorum onları artık bu duygusuz şehirde.

Bir yalnızlık dolar durur yaşamın tam önünde.

Çirkindir dudaklardan dökülenler.

"güzel" hep bir adım ötede.

"bir adım öte" çok ötelerde.

Bense hep başka yerlerde. Ya da hep aynı yerde.

Bedenim burada, İstanbul’da,

Yüreğim Bingöl’de, Diyarbakır’da, Elazığ’da...