Ruh derinliklerinde yıllarca tamiri imkansız hasarlardı her defasında tekranlanan...
Yere indirildikçe, hafızalara kazınan utanç sahneleriydi tekrarlanan...
Çağ dışı Nazi Kamplarının etkisinde kalmışçasına, topluca tazyikli sularla yıkamak da işin cabası...
Malatya Çocuk Yetiştirme Yurdu?nda yaşanan insanlık dışı görüntülerin fotografıydı hafızalarımıza kazınan...
Peki günahı neydi bu çocukların, çocuklarımızın?
Kendi iradeleri dışında, ?anne rahmine? düşüp dünyaya gelmek mi?
Bir cami avlusunda, yahut sokakta kaderine terk edilmek miydi? ?
Malatya?da, İstanbul?da veya yurdun herhangi bir köşesinde dünyaya gözlerini açarken...
Bir fırsatını bulup kaçtığında, çağdışı  düşünen ellere teslim  küçücük bedenler...
İstanbul?un en merkezi metropol?lerinde, ?bir tinerci?, yahut ta ?hap?çı!
Erişkinliğinde, küçücükken yaşadıklarının etkisiyle ?suç işlemeye meyilli? gençliğin tohumuyla ekilen Malatya?da...
Ya da Türkiye?nin her hangi bir yerinde...
Yıllar sonra birer ?canlı bomba? olarak karşımıza çıkmaları için kurulmuş, yitirilmiş çocuklarımız...
Doğarken  daha ?ruhen öldürülmüş? çocuklar...
Bizim çocuklarımız...