İKİ YILDA İKİ KEZ ÖLDÜK!
Bu ülke iki yıl arayla, iki kez öldü!
Pandemi’de açıldı önce "Toplu Mezar"lar...
Sonra deprem vurdu dört bir yanımızı...
Üşüdük...
Donduk çaresizce!
Uzatılan ellerle umuda tutunanlarda oldu mucizelere sarılıp
Ama enkaz altında öylece kala kaldık, binlercemiz, onbinlercemiz...
Umut ışığını beklerken,
Son nefesimizle, tükendik çaresizce, "Sustuk", bir kez daha yine "kaderimize" terkedildik binlerce yürek.
Yine, bir aceleyle ve hızlıca gömüldü bedenlerimiz birer, onar, binlercemiz...
Üstlerimiz örtüldü bir telaşla!
Oysa unutkan ama UNUTMAZ'dı insanoğlu!
Bir tohum (insan) kalsa da geriye,
Sürgün verecekti yine dallarımız
Bu toz-duman arasından
Yine Küllerimizden doğacağız.
Dayanacaģız,
Direneceģiz,
Yeşerecegiz ;
İnatla bu topraklarda ve
BU GÜZELİM MEMLEKETTE
(Pandemi ve Depremde hayatını kaybedenlere ithaf edilmiştir)
Nurettin Soydan
10 Subat 2023
Yazara Ait Diğer Köşe Yazıları
